بازگشت
سپاهي گمنام
پوهنيار بشير مومن پوهنيار بشير مومن

زنده    یاد  شیر محمد  ناجی

 

   

هرگز نميرد آنکه دلش زنده شد به عشق

ثبت است در جريدهء عالم دوام ما

 

     شیر محمد ناجی  یکی از سپاهیان گمنام راه شگوفايي و عدالت اجتماعی سرزمین مان بود که بهترین روزهای زنده گی خویش را وقف مردم ووطنش کرد. ناجی در سال 1338 در ولسوالی خان آباد ولایت کندز در یک خانواده فقیر چشم به جهان کشود. پدرش نورمحمد از مردمان چهار دهی و مادرش از چاریکار بود. ناجی زمانی که (( دست راست وچپ خودرا شناخت)) وبه ماحولش نگریست ، فکر وخیالش متوجه نابسامانی ها وبیعدالتی های محیط ا ش گردید. من از آوان مدرسه با وی آشنا بوده ام ، بارها  پیرامون همین  پرابلم های مطرح در جامعه ما مشاجرات گاه موافق وزماني مخا لف ، گاه آسمانی وبالاخره زمینی با هم داشتیم. بدین منوا ل او درسا ل 1354 به حزب دیموکرتیک خلق افغانستان پیوست . گفتنی است که این حزب در آن وقت از جمله بزرگترین جریان های چپ درکشورمان بود. این حزب تقریبا یگانه مرجع و پاسخ گوی احساسات تحول طلبانه جوانان در آن وقت بود. وقتی عضویت این حزب را مئ پذیرفتی، احساس میکردی که به یک شخصیت ، به یک فردی مبدل شده ای که مردم از تو انتظارت کارهای مثبت ومفید را دارند. سخن کوتاه این که این حزب به مثابه یک مکتب تربیتی وآموزشي بزرگ بود.  با وصف آن که از طرف مخا لفین اش بنام حزب کافر ان و  ملحدان تبلیغ میشد،  باو جود آن هم مردم به اعضای آن به دیده احترام مینگریستند، هرکسیکه با رشوت ودیگر ارازیل الوده نمیبود او را  کمونيست   مپندا شتند. واین برداشت مردم یک مشوق ویک محرک فوق العاده در این راه میگردید. این حزب ده ها فرد سرکش را تجدید تربیت ، وبه انسان های دلسوز ،شایسته و مودب مبد ل و در پهلوی هزاران عضو ديگرش که انسانهای مردم دوست و ميهن پرستان واقعي بودند به جامعه تقدیم نموده است .

به هر حال ناجی  همزمان با ادامه مکتب جهت معاونت به  پدرش در یک دستگاه خیاطی کار می کرد . او بعد ازفراغت از لیسه خان آباد ،شامل دانشکده دانشگاه کابل گرديد که من نيز با او راهي درس در همان جا گرديدم. بعد از روزگاران عجیب وغریب من جهت تحصیلات به اتحاد شوروی رفتم ، ناجی هم به دستور حزب وظيفه گرفت تا در اداره خدمات اطلاعات دولتي وقت که چون دژ استوار در دفاع از منافع ميهن قرار داشت انجام وظيفه نمايد .که بنا به درک رسالتش چون خدمتگار مردم و ميهن تصميم گرفت که به خاد برود. لازم است که در این مورد کمی مکث کنیم ، این سازمان گرچه نام و حشتناک داشت ، اماواقعیت این است که هیچ دولت در سطح جهانی بدون استخبارات عمل کرده نمی تواند به دلیل اینکه امنیت ومصئو نیت دولتی وکشوری مرهون فعالیت این سازمان میباشد ودر هیچ جای  دنیا هم شهرت خوب ندارد. آن چه در این رابطه لازم به گفتن است ، ا ینست که در ا ین سازمان بسیار افراد با شرف ، با وجدان وتحصیلکرده کشورمان اجرای وظیفه میکردند. علل آن هم روشن است :

 ا- پیوند  ایدیالوژیکی، وحزبی 2- امکانات سهم گيری فعالانه تر در دفاع از ارزش های مطروحه  از جانب حزب و دولت . 3- معاش و امتيازات مادی نسبتاٌ کافی این اداره، چون اکثراٌ از  مردمان بی بضاعت بوده اند. در پهلوی آنچه گفته آمدیم نمیتوان انکار کرد که در آن عناصر استفاده جو وخرابکار جا نداشت . نه خیر هرگز منظورم چنین نیست. لیک تعجب آور اینست ، امروز که د یگر اثرو پیدای ا ز آن سازمان عریض وطویل نیست ،  و امروز که  د یگر ترفیعات فوق العا ده ودیگر امتیازات نیست ، همان افراد که باعث  آزار و اذیت مردم بی گناه ، بدبختی ها، جاسوسی ها برای مخا لفین دولت وبالاخره باعث  تسلیمی (( دو دسته )) حکومت به اشرار گردیدند ، فریاد وناله شان بلندتر وبا قوت تر از کساني است که از این سازمان ویا از خود همین عناصر زجر وشکنجه دیده اند.چه زیبا و بجا گفته

 ا ند : (( ما از حیا مردیم ومردم از بی شرمی نمی میرند )) . به هر حا ل شیرمحمد ناجی از زمره ا ین قما ش انسانها نبود، او انسا ن دلسوزو با عاطفه بود، ا و درخوشبختی دیگران خوشبختی خودرا می دید، او از حرکات جاه طلبانه و بی مسولیتی برخی مقامات در برابر مردم  واعضای حزب رنج می برد، ومیگفت که این رهبران قبل از(( انقلاب)) وقتیکه (( فرزندان خلق))  بودند، در زمین راه میرفتند وما نند ما پیاده بوده اند مردمان خوب بودند، حالا که موترهای لوکس دارند وسر وضع شان هم بهتر گردیده ، دیگر از آن صمیمیت وبی آلایشی خبری نیست . به قول مردم (( پوستین را چپه پوشیدن)) . ناجی همزمان با وظایف دشوا رش به تحصیلات خویش هم ادامه داده وموفق به دریافت دیپلوم گردید . او باوجود نا ملا یمات روز گار و مضیقه های اقتصادی با تحمل و پایداری ، صدا قت وخد مت به همنوع خویش زنده گی میکرد. اودر بسیار مسایل اخیر کشور وحزب طرزدید وتفکر خود را داشت . او میگفت روزگار وشرایط جامعه ما  ایجاب میکند تا از حرف های ((مفت))، عاشقی وتابو سازی رهبران د ست برداریم و در باره جنبش ومنافع علیای کشور اندیشه کنیم . دریغا که در28 میزان 1366 در یک حادثه غيرمترقبه به شهادت رسید و مغزش دیگر از اند یشه کردن بازماند.

 در آن شام تار آه ونالهء مادری غمدیده ا ش که آسمانها را به گریه وا میداشت چنین مي گفت : ناز خانه ما ، ابروی خانه ما، شیرجان چشم باز کرد وزود بست ، با رفتن او همه آرزوهای مان برباد رفت. دیگر در این کلبه فقیرانه ما نور نمی تابد ، دیگر در این خانه چراغ نمی سوزد ، دیگر خانه ما برای همیش   تاریک است. ایکاش!   بجای او من می رفتم !          خداوند!   او هنوز در این دنیا هیچ چیزی ندید، چرا در حق ما مظلومان اینقدر ظلم روا داشتی ،  و .   .     .           واین اشک وخون آ ن مادر داغديده بالای جسر فرزند جوانش شعر زیبای نازو انا  را بخاطرم آورد  که گفته بود :

          سحر گاه وه ده نرگس لیمه لانده            سا سکی ، سا سکئ له سترگوسه سی ده

         ما ویل    خکلئ     گله ولی  ژاری         ده ویل ژوند می وه یوه خوله خندیده

با صرف نظر از این درد  وسوز بی  پایان ،  شیر  کسی بود که نامش  بر جریده   ایام  با دوام  ثبت  ا ست ونشا نش ، صدا قت اش و دها ن پر خنده ا ش از ذهن یارا ن ودوستا نش محو نگردیده.  وبه کاروان یاران ورفقای زادگاه اش ، مانند غضنفر شهید ، خلیفه کریم شهید ، صادرخان شهید ، تاج محمد شهید، زلمی شهید ، عبدلاحمد شهید وصدها وهزاران شهید گمنام دیگر وطن ما پیوست.

                                     

                                    ستا  په  یا د

                                       دغه  تیکی

                                      تور نه ...

                                          سره  کومه

                              ستا ده سرو وینو په   یاد 

                           چه قافله، آمو او اباسینئ

                            طوفا نی  کر

                          اوزموز خزانی بند دگ ده           

                           لاله اوسرو وصنوبر کر                                   

  روح همه شان  شاد باد

                                   

                       

                               

 

 


October 10th, 2005


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسايل اجتماعي